Η χρονιά της «Εκδικητικής Παραίτησης» εκτιμάται ότι θα είναι το 2025, καθώς πολλοί εργαζόμενοι αισθάνονται εξουθενωμένοι και υποτιμημένοι, με αποτέλεσμα η αγανάκτηση στην αγορά εργασίας να φουσκώνει.
Μετά το κύμα της «Σιωπηλής Παραίτησης» (quiet quitting, όπως ονομάστηκε η τάση όπου πολλοί εργαζόμενοι δεν έκαναν παρά τα απολύτως απαραίτητα στη δουλειά τους), έρχεται η ώρα της πολύ ηχηρής παραίτησης.
Στην «Εκδικητική Παραίτηση», ο εργαζόμενος δεν φεύγει απλά για να πάει σε μια άλλη δουλειά, αλλά και για να κάνει μία δήλωση προς τον προηγούμενο εργοδότη του.
«Η αγορά εργασίας αρχίζει να χαλαρώνει και για εκείνους που βράζουν από αγανάκτηση, αυτή ίσως είναι η χρονιά που επιτέλους θα παραιτηθούν. Οχι σιωπηλά, αλλά με θόρυβο», λέει στο Enterprise Insider η εργασιακή ψυχολόγος Edel Holliday-Quinn. Οπως εξηγεί, πολλοί εργαζόμενοι νιώθουν ότι έχουν πάθει burn out (εργασιακή εξουθένωση), λόγω του αυξημένου εργασιακού φόρτου και των νέων οδηγιών για τον περιορισμό της τηλεργασίας. Το 2025, πολλοί από αυτούς θα σκεφτούν: «Νέα χρονιά, νέα δουλειά».
Οι έρευνες δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι αισθάνονται όλο και λιγότερη αφοσίωση και σύνδεση με τη δουλειά τους (πρόκειται για μια τάση που έχει ονομαστεί Nice Detachment) και καθώς οι συνθήκες στην αγορά εργασίας εκτιμάται ότι θα διευκολύνουν τις μεταγραφές μέσα στο 2025, οι εργοδότες αναμένεται να δουν σύντομα τα καλύτερα ταλέντα τους να οδεύουν προς την πόρτα.
Σύμφωνα με ειδικούς, οι εργοδότες σε όλους τους κλάδους βλέπουν όλο και περισσότερους εργαζομένους να παίζουν ένα «θέατρο παραγωγικότητας» και να παριστάνουν τους πολύ απασχολημένους για να βγάλουν τη μέρα, καθώς το ενδιαφέρον πολλών για το αντικείμενο της δουλειάς τους μειώνεται.
Αυτή η δυσαρέσκεια των εργαζομένων εκφράστηκε το 2023 με τις λεγόμενες «αιτήσεις οργής», καθώς πολλοί έμπαιναν στις αγγελίες εργασίας και έκαναν αιτήσεις κάθε φορά που ένιωθαν ότι έπρεπε να εκτονώσουν την οργή τους. Ομως, με την «Εκδικητική Παραίτηση», αυτοί οι αγανακτισμένοι εργαζόμενοι πηγαίνουν ένα βή-μα παρακάτω, με κίνητρο να δείξουν στον εργοδότη τους ότι τον εγκαταλείπουν για κάτι καλύτερο.
Σύμφωνα με την Holliday-Quinn, το πρόβλημα είναι ότι οι εργαζόμενοι καλούνται να διαχειριστούν μεγαλύτερο εργασιακό φόρτο, την ώρα που το κενό επικοινωνίας ανάμεσα στην ηγεσία και το εργατικό δυναμικό μεγαλώνει. Η έρευνα Businessolver διαπίστωσε ότι ενώ το 55% των CEO πιστεύει ότι διοικεί με ενσυναίσθηση, μόνο το 28% των υπαλλήλων συμφωνεί.
Την κατάσταση δυσχεραίνουν και οι δημογραφικές τάσεις, καθώς τα μέλη της Era Z δεν αισθάνονται την ανάγκη να προωθήσουν την καριέρα τους, όταν βλέπουν ότι η ανταμοιβή είναι φτωχή. Οι νεότεροι εργαζόμενοι είναι «λιγότερο διατεθειμένοι να ανεχθούν ξεπερασμένες εργασιακές κουλτούρες και αυστηρές ιεραρχίες», εξηγεί η Holliday-Quinn.
«Οι εταιρείες που δεν θα προσαρμοστούν σε αυτές τις προσδοκίες θα δυσκολευτούν να κρατήσουν το επόμενο κύμα των ταλέντων», προειδοποιεί η ψυχολόγος.
«Το 2025 φαίνεται ότι θα είναι μια αφύπνιση προς τους εργοδότες. Αυτοί που εστίασαν στον έλεγχο έναντι της σύνδεσης, ή αγνόησαν την αυξανόμενη δυσαρέσκεια στις ομάδες τους θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες», καταλήγει η Holliday-Quinn.
